Geziler, konserler, etkinlikler, kitaplar, yemekler. Bir çeşit günlük.
Belçika’nın en popüler kentlerinden biri olan Brugge, masal şehir olarak nitelendirilen şehirlerden biri. Geçen sefer Brüksel’e gittiğimde bir şekilde gitme fırsatı bulamamıştım, bu sefer günübirlik de olsa kaçırmamam gerektiğini düşündüm, iyi ki de öyle yapmışım. Brugge bildiğiniz üzere büyük bir şehir değil, dolayısıyla günübirlik gezmeyi tercih eden çok oluyor. Aslında bir günde şöyle bir geziliyor
Galata ve çevresinin müdavimi olduğumdan hep bahsederim. Cihangir de buralara yakın olduğu için epey vakit geçirdiğim yerlerden biri. Bu civarların yıllardır ne kadar popüler olduğunu konusunda hemfikiriz zaten. Her ne kadar ufak tefek ‘orası da bozdu artık’ gibi ifadelere maruz kalsa da (İstanbul’da bu cümleye maruz kalmayan tek bir yer var mı?) Cihangir hala güzel,
Moda aşığı biri olarak fırsat buldukça Kadıköy- Moda taraflarında gezmeyi alışkanlık haline getirdiğim için Kadıköy- Moda favori mekanları yazısını yazmak için geç bile kaldım aslında. Avrupa yakasında yaşıyorsanız Anadolu tarafına geçtiğiniz zaman bir- iki saat kalmak yerine tüm günü geçirmeyi tercih etmek çok daha anlamlı oluyor ve bu sayede hem Kadıköy- Moda sokaklarında dolanma hem
2020 sadece yeni bir yıl değil, yeni bir on yılın da başlangıcı aynı zamanda. Ben yenilikleri, yeni başlangıçları hep sevmişimdir, yenilik genelde bilmediğiniz bir şeye attığınız bir adımdır ve heyecan doludur. Aralık ayını, yeni yıla yaklaştığımız için büyük bir hevesle beklerdim aslında, ama bu sene o moda giremedim, bir türlü yeni yıla giriyor olduğumuzu algılayabilmiş
Yıl sonunda yapmayı en sevdiğim şeylerden biri: happy list (diğeri yıl sonu değerlendirmesi). Bu ‘happy list’ konsepti aklımda geldiğinde üniversitedeydim, sanırım yıl 2012 falandı. Bir gün oturmuş düşünüyordum ben ne kadar çok şeyi seviyorum, ne kadar çok şeyden keyif alıyorum diye. Sonra dedim ki ‘e öyleyse ben bunları bir listeleyeyim’. Listeye şöyle bir baktım ve
Yıl sonu değerlendirmesi epey hevesle ve keyifle yaptığım bir şey. Genel olarak eğer bir yerde kayıtlı değilse yaşadıklarımızı, anılarımızı unutmaya yatkınız, benim aklımdan silinip gider çoğu şey (instagram arşivlerimiz sağ olsun artık daha fazla anımızı görebiliyoruz tabii). Anılar bir yana, benim özellikle unutmak istemediklerim yıl içinde yaşadığım şeylerden öğrendiklerim, aldığım dersler oluyor. Eğer not almazsam
Enerjisi oldukça yüksek, bir miktar hiperaktif, fazla düşünen ve dağınık zihinli biri olarak yıllarca bu özelliklerimi nasıl avantaja dönüştürebileceğim, zihnimi nasıl toparlayabileceğim, enerjimi nasıl tek bir şeye kanalize edebileceğim konusunda düşündüm, okudum, işe yarayan/yaramayan tonlarca yöntem denedim, her denememle daha da dağıldı kafam, sonra toparlandı, sonra tekrar dağıldı, yine toparlandı. Yirmi sekiz yaşıma geldim, geriye
Bir Ekim akşamı evde otururken, bu sene çok güzel konserlere gittiğimi, sevdiğim birçok sanatçıyı dinlediğimi düşünüyordum, sene bitmeden bir-iki kişiyi daha dinlesem ne güzel olur diye geçirdim aklımdan. Birkaç gün sonra yine bir akşam sakin sakin çalışırken Flexanima’nın sayfasında Vini Vici İstanbul konseri haberini gördüm, ne kadar sevindiğimi tahmin edersiniz. Gördüğüm an sahne önü biletimi
İstanbul’da en sevdiğin yer neresi diye sorulduğunda cevabımı beni tanıyan çoğu kişi bilir: Galata ve civarı. Buna ek olarak birçok yer sayabilirim, ama Galata’ya olan aşkım bitmek bilmiyor. Tarih mi arıyorsunuz, her çeşit güzel mekan mı arıyorsunuz, sizi Galata’ya alalım. Tabii ara sokaklara girip asla beklemediğiniz garipliklerle karşılaşmanız da olası, ama bu İstanbul’un neredeyse her
Amsterdam benim daha önce bir türlü planlarıma dahil edemediğim bir şehirdi. Brüksel’e çok yakın olmasına rağmen geçen sefer ziyaret etmemiş, sonra da pişman olmuştum. Bu sefer Brüksel’e kadar gelmişken Amsterdam’a gitmemek olmaz diyerek Eylül planlarına burayı da ekledim. Aslında yine istediğim gibi olmadı çünkü konaklama işini son ana (son an dediğime de bakmayın, bir ay
