Geziler, konserler, etkinlikler, kitaplar, yemekler. Bir çeşit günlük.
2020 sadece yeni bir yıl değil, yeni bir on yılın da başlangıcı aynı zamanda. Ben yenilikleri, yeni başlangıçları hep sevmişimdir, yenilik genelde bilmediğiniz bir şeye attığınız bir adımdır ve heyecan doludur. Aralık ayını, yeni yıla yaklaştığımız için büyük bir hevesle beklerdim aslında, ama bu sene o moda giremedim, bir türlü yeni yıla giriyor olduğumuzu algılayabilmiş
Yıl sonunda yapmayı en sevdiğim şeylerden biri: happy list (diğeri yıl sonu değerlendirmesi). Bu ‘happy list’ konsepti aklımda geldiğinde üniversitedeydim, sanırım yıl 2012 falandı. Bir gün oturmuş düşünüyordum ben ne kadar çok şeyi seviyorum, ne kadar çok şeyden keyif alıyorum diye. Sonra dedim ki ‘e öyleyse ben bunları bir listeleyeyim’. Listeye şöyle bir baktım ve
Yıl sonu değerlendirmesi epey hevesle ve keyifle yaptığım bir şey. Genel olarak eğer bir yerde kayıtlı değilse yaşadıklarımızı, anılarımızı unutmaya yatkınız, benim aklımdan silinip gider çoğu şey (instagram arşivlerimiz sağ olsun artık daha fazla anımızı görebiliyoruz tabii). Anılar bir yana, benim özellikle unutmak istemediklerim yıl içinde yaşadığım şeylerden öğrendiklerim, aldığım dersler oluyor. Eğer not almazsam
2019 yılında bol bol müzik dinleyip dans edeceğiz gibi duruyor, en azından benim için öyle. Bu senenin ilk yarısında her ay sevdiğim bir grubun konseri var, özellikle de Infected Mushroom’u sabırsızlıkla bekliyorum (kendilerini zaten aşağıda aşırı övdüm biraz da burada öveyim, en sevdiğim grup sonuçta). Bir de İKSV’nin düzenlediği İstanbul Müzik Festivali var, o da heyecanla
2018 yılının ilk dört ayı benim için epey zor olmuştu. Dört aylık heyet raporu alacak kadar büyük ve ciddi, sol dizimden ayağıma kadar, neredeyse üçüncü derece bir yanık vakasıyla geçti bu dört ay. İki ay yerimden bile kalkamadım diyebiliriz. Diğer iki ay da topallayarak geçti. Pansumanlar, kremler, kontroller derken dört ayın sonunda tam olarak olmasa
