Geziler, konserler, etkinlikler, kitaplar, yemekler. Bir çeşit günlük.
Venedik, İtalya’nın Veneto bölgesinin başkenti ve bildiğiniz gibi İtalya’nın en turistik şehirlerinden biri. Kanallarla ayrılan ve dört yüzden fazla köprü ile birleşen yüz on sekiz minik adanın bir araya gelmesi ile oluşmuş. Venedik ile ilgili ne kadar fotoğraf görseniz de, filmlerde, belgesellerde izleseniz de, gittiğinizde sizde yaratacağı etki bambaşka oluyor. Sizi Orta Çağ’a ışınlanmış hissettiriyor,
Amsterdam benim daha önce bir türlü planlarıma dahil edemediğim bir şehirdi. Brüksel’e çok yakın olmasına rağmen geçen sefer ziyaret etmemiş, sonra da pişman olmuştum. Bu sefer Brüksel’e kadar gelmişken Amsterdam’a gitmemek olmaz diyerek Eylül planlarına burayı da ekledim. Aslında yine istediğim gibi olmadı çünkü konaklama işini son ana (son an dediğime de bakmayın, bir ay
Brüksel (veya Belçika) dendiğinde sizin de aklınıza muhtemelen benimle aynı şeyler geliyordur: bira ve çikolata. Devamında da patates ve waffle. Genel olarak yeme içme meselesi bunlar etrafında dönüyor zaten, ama en az bunlar kadar güzel bir şeyi de es geçemeyiz: midye. Bunların hepsine tek tek değineceğiz. Brüksel’in ‘bürokrasi şehri’ imajına rağmen gayet canlı bir gece
Daha önceki yazılarımdan birinde (bkz. Almanya Schengen Vizesi) Schengen vizesi dertlerimden bol bol bahsetmiştim, bu yüzden bu sefer girişi (fazla) uzatmayacağım, direkt Fransa’dan aldığım vizeden ve süreçten bahsedeceğim. Eğer Avrupa’yı gezmeyi seviyorsanız siz de Schengen vizesi sendromunu (kendi dilimde böyle bir adı var) bir veya birkaç kez yaşamışsınızdır. Bu süreç beni gereksiz yere her seferinde
Berlin, klasik bir Avrupa şehri değil. Kafanızı çevirdiğiniz her yerde mükemmel bir mimari ile yapılmış etkileyici yapılar görmüyorsunuz. Hatta birkaç yeri dışında şehri beğenmeyebilirsiniz bile, şehir çok büyük olduğu için birçok yer inşaat, Berlin bölündüğü zamandan kalma tek tip binalar şehirde çok fazla. Bu kadar laf söyledim diye Berlin’i sevmediğimi düşünebilirsiniz fakat tam tersi, Berlin,
