Geziler, konserler, etkinlikler, kitaplar, yemekler. Bir çeşit günlük.
İtalya’nın Emilia-Romagna bölgesinin başkenti kabul edilen Bolonya, özellikle konumu nedeniyle İtalya seyahatine başlamak için ideal şehirlerden. İtalya seyahatimin ilk noktası olarak burayı seçmemin sebeplerinden biri buydu, diğeri ise Emilia-Romagna bölgesinin, dolayısıyla Bolonya’nın mutfağının güzelliği ve çeşitliliğiydi (o konuya yeme içme rehberinde değindim). Bolonya’nın tek özelliği tabii ki konumu veya mutfağı değil. Avrupa’nın ilk üniversitesi 1088
Belçika’nın en popüler kentlerinden biri olan Brugge, masal şehir olarak nitelendirilen şehirlerden biri. Geçen sefer Brüksel’e gittiğimde bir şekilde gitme fırsatı bulamamıştım, bu sefer günübirlik de olsa kaçırmamam gerektiğini düşündüm, iyi ki de öyle yapmışım. Brugge bildiğiniz üzere büyük bir şehir değil, dolayısıyla günübirlik gezmeyi tercih eden çok oluyor. Aslında bir günde şöyle bir geziliyor
Galata ve çevresinin müdavimi olduğumdan hep bahsederim. Cihangir de buralara yakın olduğu için epey vakit geçirdiğim yerlerden biri. Bu civarların yıllardır ne kadar popüler olduğunu konusunda hemfikiriz zaten. Her ne kadar ufak tefek ‘orası da bozdu artık’ gibi ifadelere maruz kalsa da (İstanbul’da bu cümleye maruz kalmayan tek bir yer var mı?) Cihangir hala güzel,
Amsterdam benim daha önce bir türlü planlarıma dahil edemediğim bir şehirdi. Brüksel’e çok yakın olmasına rağmen geçen sefer ziyaret etmemiş, sonra da pişman olmuştum. Bu sefer Brüksel’e kadar gelmişken Amsterdam’a gitmemek olmaz diyerek Eylül planlarına burayı da ekledim. Aslında yine istediğim gibi olmadı çünkü konaklama işini son ana (son an dediğime de bakmayın, bir ay
Bulunduğum noktadan geçmişe bir göz atarak hayatımı, yaşadıklarımı değerlendirmeyi hep sevmişimdir. Nereden nereye geldim, neler yaşadım, neler öğrendim, böyle ara ara bakınca daha net görüyorum, daha iyi değerlendirebiliyorum. Bu yüzden İstanbul’da yaşadığım üç seneyi de yirmi sekiz yaşındaki Elvan’ın gözünden değerlendirmek, öğrendiğim şeylere şöyle bir göz atmak istedim ki kalıcı olsun, unutulmasın, ara ara dönüp
Brüksel (veya Belçika) dendiğinde sizin de aklınıza muhtemelen benimle aynı şeyler geliyordur: bira ve çikolata. Devamında da patates ve waffle. Genel olarak yeme içme meselesi bunlar etrafında dönüyor zaten, ama en az bunlar kadar güzel bir şeyi de es geçemeyiz: midye. Bunların hepsine tek tek değineceğiz. Brüksel’in ‘bürokrasi şehri’ imajına rağmen gayet canlı bir gece
Bu sene benim için gezdiğim ülkeleri ve şehirleri tekrar tekrar gezme yılı gibi oldu, Brüksel de bunlardan biriydi. Brüksel planı kıştan beri aklımdaydı, sonra plan büyüdü, şekil değiştirdi, önce Paris’e gittim, oradan Brüksel’e geçtim. Aslında bu şehrin en güzel yanı bu, o kadar güzel bir yerde ki, sadece burayla sınırlı kalmayıp iki-üç saat içinde trenle
Fransa veya Paris deyince yemekle ilgili aklıma gelen ilk üç şey: şarap, peynir, makaron. Sonra da croissant, tereyağı, tartölet, istiridye. Fransız mutfağı tabii bunların çok daha fazlası, ama şimdi yalan söyleyemeyeceğim saydığım bu şeylerin büyük hayranı olsam da genel olarak Fransız mutfağının büyük bir hayranı sayılmam, beni tanıyan herkesin bildiği üzere denemeyeceğim yemek/yiyecek yoktur ama
Paris, benim gözümde hiçbir zaman çekiciliğini kaybetmeyecek bir şehir. Bu benim Paris’e ilk gidişim değildi, ama yine aynı heyecanla gittim, biraz daha büyümüş olmanın etkisiyle daha bilinçli ve keyifli gezdim. Geçen sefer tam olarak fark etmemişim sanırım çünkü çok fazla fotoğraf çekmemişim, Paris gördüğüm en estetik şehirlerden biri olduğu için bu sefer bol bol fotoğraf
Daha önceki yazılarımdan birinde (bkz. Almanya Schengen Vizesi) Schengen vizesi dertlerimden bol bol bahsetmiştim, bu yüzden bu sefer girişi (fazla) uzatmayacağım, direkt Fransa’dan aldığım vizeden ve süreçten bahsedeceğim. Eğer Avrupa’yı gezmeyi seviyorsanız siz de Schengen vizesi sendromunu (kendi dilimde böyle bir adı var) bir veya birkaç kez yaşamışsınızdır. Bu süreç beni gereksiz yere her seferinde
