Geziler, konserler, etkinlikler, kitaplar, yemekler. Bir çeşit günlük.
2019 yılında bir yıllık Schengen vizesi aldığım için 2020 yılını da gezerek geçirmek önceliklerim arasındaydı. Biletler, rezervasyonlar, her şey hazırdı yılın ilk yarısı için. Tabii her zaman her şey bizim istediğimiz gibi olmayabiliyor; değil yurt dışı, yurt içi seyahatin bile kısıtlanabileceğini kim tahmin edebilirdi? Neyse ki olaylar çok karışmadan 2020 yılında İtalya’ya gidip dört şehir
Bolonya ve Venedik’ten sonra Floransa, İtalya gezimizde üçüncü durağımızdı. İki gün kalıp üçüncü gün Roma’ya geçtik. İki gün kaldığımız için burada restoran tarzı yerler yerine daha çok kaliteli fast food ve aperitivo gibi seçeneklere yöneldik. Aslında restoran da araştırmıştım ama pek fırsat olmadı diyebilirim. İkinci günümüzün akşamında güzel bir restoranda mı yemek yesek yoksa yine
Bolonya, İtalya’nın yirmi bölgesinden biri olan ve kuzey doğusunda yer alan Emilia-Romagna bölgesinin başkenti olarak kabul ediliyor. Bu bölge hakkında size birtakım Wikipedia bilgileri vermek gerekirse; burası İtalya’nın en varlıklı bölgelerinden biri. Otomobil ve yemek konusunda da ülkenin önde gelen bölgelerinden, Ferrari, Lamborghini, Maserati gibi markaların çıkış bölgesi. Giuseppe Verdi ve Luciano Pavarotti gibi müziğin
Brüksel (veya Belçika) dendiğinde sizin de aklınıza muhtemelen benimle aynı şeyler geliyordur: bira ve çikolata. Devamında da patates ve waffle. Genel olarak yeme içme meselesi bunlar etrafında dönüyor zaten, ama en az bunlar kadar güzel bir şeyi de es geçemeyiz: midye. Bunların hepsine tek tek değineceğiz. Brüksel’in ‘bürokrasi şehri’ imajına rağmen gayet canlı bir gece
Fransa veya Paris deyince yemekle ilgili aklıma gelen ilk üç şey: şarap, peynir, makaron. Sonra da croissant, tereyağı, tartölet, istiridye. Fransız mutfağı tabii bunların çok daha fazlası, ama şimdi yalan söyleyemeyeceğim saydığım bu şeylerin büyük hayranı olsam da genel olarak Fransız mutfağının büyük bir hayranı sayılmam, beni tanıyan herkesin bildiği üzere denemeyeceğim yemek/yiyecek yoktur ama
Prag o kadar dolu dolu bir şehir ki, hem turistik anlamda hem de yeme içme konusunda çok şey sunuyor. Einstein, Kafka gibi önemli isimlerin gittikleri kafelerden sokak lezzetlerine, lüks restoranlara kadar her türlü seçenek bulmak mümkün. Prag mutfağı ise çoğu Avrupa ülkesinde olduğu gibi komşu ülkelerinden epey etkilenmiş. Örneğin tüm Orta Avrupa’da olduğu gibi, gulaş
Berlin, kocaman bir metropol. Bu yüzden burada her şeyin çeşidi bol, mutfak da buna dahil. Hiç duymadığınız mutfakların bu şehirde restoranları var. Sokak lezzetleri de yaygın olarak tüketiliyor. Bunların yanında Berlin’in kendine ait mutfağı da var. Berlin’de hayat diğer Avrupa şehirlerinde olduğu gibi erken bitmediği için sabahlara kadar bir şeyler yeme şansınız var. Özellikle Kreuzberg
Gaziantep deyince çoğumuzun aklına ilk gelen şey ortada: YEMEK. Sizin aklınıza başka bir şey geliyor bile olsa, lütfen bir süreliğine Gaziantep yemeklerini düşünelim ve saygı gösterelim. Bu kadar özenli, bu kadar zahmetli, bu kadar ağır ama yenilebilir çok az mutfak kültürü vardır dünyada. Mesela ben yemek yapmayı çok seviyorum, ama önceliğim genelde hem lezzetli hem
Viyana’daki müzeleri sarayları gezdik, şimdi de gezinin en önemli kısımlarından birindeyiz: yeme içme tabii ki! Bana göre bir ülkenin/şehrin mutfağını denemenin birkaç yolu var: turistik restoranlara gitmek, yerel restoranlara gitmek, barlara gitmek, sokak lezzetlerini tatmak ve evde tarif denemek. Biz bunların hepsini yaptık. Turistik yerlerle başlayalım o zaman. Figlmüller Viyana şinitzelini duymayan yoktur. Figlmüller, bu
